ബസ് ഡേ : ഒരു ബസ്‌ വിചാരം

ഇന്ന് ബസ്‌ ദിനം . പൊതു ഗതാഗത സംവിധാനങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ ജനങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം. മനോരമ ന്യുസില്‍ നടന്‍ കൈലാശിന്റെ ബസ് യാത്ര ഒക്കെ കണ്ടപ്പോഴാണ് ഇതൊരു മഹാ സംഭവമാണെന്ന് മനസിലായത്. സിനിമയിലെ തിരക്കുകള്‍ ബസ്‌ യാത്ര അനുവദികുന്നില്ലെന് അങ്ങൊരു പറഞ്ഞത് നേരാണോ എന്ന് അങ്ങോരുടെ ഒരു സിനിമ പോലും കാണാത്ത എനിക്ക് അറിയില്ല. അതൊക്കെ പോട്ടെ, പ്രത്യേകുച്ചു യാതൊരു തിരക്കും ഇല്ലാത്ത ഞാന്‍ ഓഫീസില്‍ പോകാന്‍ ഓട്ടോ വിളിക്കുന്നത്‌ ആരുടേം ശല്യം ഇല്ലാതെ ഒറ്റക് യാത്ര ചെയ്യാന്‍ അല്ല. പ്രൈവറ്റ് ബസിനെ നോക്കി , ആ പൊക്കോ എന്നും പറഞ്ഞു, പിന്നാലെ വരുന്ന KSRTC യില്‍ കയറുന്നത് നഷ്ടത്തില്‍ ഓടുന്ന KSTRC യെ ഒരു ആഗോള കമ്പനി ആക്കി മാറ്റാനുള്ള ആഗ്രഹം കൊണ്ടുമല്ല. സ്വതവേ ലൈറ്റ് വെയിറ്റ് ആയ ഞാന്‍ ഈ പ്രൈവറ്റ് ബസ്‌ ഡ്രൈവര്‍മാരുടെ SKILLS പ്രദര്‍ശനത്തിനിടയില്‍ പറന്നു പോയി, വീട്ടുകാര്‍ക്കും പിന്നെ 2 ദിവസം പത്രക്കാര്‍ക്കും പണി ഉണ്ടാക്കേണ്ട എന്ന് വച്ച. അല്ലേലും ഇത്രേം ഭാരം തങ്ങുന്ന ഭൂമിക്കു എന്റെ ഒരു 36 കിലോ ഒരു ഭാരമേ അല്ല.

+2 കാലത്തേ കൂട്ടുകാരിയുടെ ലൈന്‍ , ബസ്‌ മാറി വൈപ്പിന്‍ പരൂര്‍ റൂട്ടില്‍ ബസ്‌ ഓടിക്കാന്‍ വന്നത് ഞങ്ങള്‍ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുന്ന സമയത്താണ്.അന്നൊക്കെ സ്ടന്റിലേക്ക് കയറാനും ഇറങ്ങാനും ഒരു റോഡ്‌ മാത്രമേ ഉള്ളു. ഞങ്ങള്‍ സ്ടന്റിനുള്ളിലേക്ക് നടക്കുന്ന സമയത്താണ് ഈ പഹയന്‍ ബസും കൊണ്ട് വരുന്നേ. പിന്നെ അവിടെ ആകെ സംശയമാണ്. ആകെ ഒരു ബഹളം. നങ്ങളുടെ ദേഹത് മുട്ടി മുട്ടില്ല എന്നാ മട്ടിലാണ്‌ ഇങ്ങോരുടെ ഡ്രൈവിംഗ്. പിന്നെ, ഇങ്ങോരെ കണ്ടാല്‍ ഞങ്ങള്‍ റോഡ്‌ ക്രോസ് ചെയില്ല. കക്ഷി വണ്ടിം കൊണ്ട് പോകാന്‍ വെയിറ്റ് ചെയ്യും. ഞങ്ങള്‍ റോഡ്‌ ക്രോസ് ചെയ്യാന്‍ കാത്തു അയാളും. കലാപരിപാടിക്ക്‌ ഒരു മുടക്കവും ഇല്ല. ഇങ്ങനെ ഇയാള്‍ടെ വേഷംകെട്ട് കാരണം ഞങ്ങള്‍ ഒരിക്കെ ആംബുലന്‍സ് നു മുന്നിലും പെട്ടു. ആശുപത്രിയില്‍ പോകാന്‍ വേറെ വണ്ടി നോക്കേണ്ട എന്ന് അന്ന് കൂട്ടുകാരി പറഞ്ഞത് ഇപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു

ഇനിയും ഉണ്ട് ജെനുസുകള്‍. എറണാകുളം കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ ബസിലെ ഡ്രൈവര്‍ നു മാല്യങ്കര കൊള്ലെജിന്നു പെണ്‍കുട്ടികള്‍ കയറിയാല്‍ പിന്നെ കണ്ട്രോള്‍ കിട്ടില്ല. ചെറിയ ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികളെ കണ്ടാല്‍ കണ്ണില്‍ പിടിക്കില്ല .. അങ്ങനെ .. അങ്ങനെ...

ആനപ്പുറത്തിരിക്കുന്ന പാപ്പാന് താഴെക്കുടി പേടിച്ചരണ്ടു നടന്നു പോകുന്ന മുടന്തന്‍ കുഞ്ഞാടിനെ കല്ലെറിയുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു തരം മനസുഖം ആണ് ഇവര്‍ക്ക് കിട്ടുന്നതെന്ന് തോന്നുന്നു. ..ഇവരെ നേരെ നിര്‍ത്തിയാല്‍ കുറെ ആളുകളെങ്കിലും ബസ്‌ ഉപയോഗിക്കാന്‍ തുടങ്ങും എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. പിന്നെ ശാസ്ത്രിയമായ ഒരു സമയക്രമവും. തിരക്കുള്ള റൂട്ടില്‍ അരമണിക്കൂര്‍ ഇടവിട്ട്‌ ബസ് വന്നാലുള്ള ഗതി ഒന്നാലോചിക്കൂ.. കമ്പിയില്‍ തൂങ്ങിക്കിടന്ന പലപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ഉള്ള റൂട്ടിലെ യാത്രകള്‍. അതൊന്നും പരിഹരിക്കാതെ എല്ലാരും ബസില്‍ യാത്ര ചെയ് എന്ന് വിളിച്ചു കൂകിട്ടു കാര്യമില്ല

Note: Jesus and Kodungalloramma : buses that ply in our route

എന്റെ ഓരോരോ ആഗ്രഹങ്ങളേ

ചെറിയ ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ പൈലറ്റ് ആകാനായിരുന്നു ആഗ്രഹം. പിന്നെ ഞാനായിട്ട് ആരുടേം ജീവന്‍ എടുക്കെണ്ടാണ് വച്ച് ആ ആഗ്രഹം ഉപേക്ഷിച്ചു. പിന്നെ പത്രപ്രവര്‍ത്തനം ആയിരുന്നു ഇഷ്ടം. ലീല മേനോന്റെ ഒക്കെ ഇന്റര്‍വ്യൂ കേട്ട് വെള്ളമിറക്കി ഇരുന്ന നാളുകളെ ഇന്നും എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണ്. അവരെ പോലെ , പുലി പ്രഭാകരനെയും വീരപ്പനെയും ഒക്കെ ഇന്റര്‍വ്യൂ ചെയ്യുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടു എത്ര നേരം കളഞ്ഞിട്ടുന്ടെന്നു എനിക്ക് ഇപ്പോഴും അറിയില്ല. ഏതായാലും എനിക്ക് ഇന്റര്‍വ്യൂ സ്ലോട്ട് അനുവദിക്കുന്നതിന് മുന്‍പേ അവരെ യമന്‍ കൊണ്ട് പോയി.

പിന്നെ ഒരാഗ്രഹം ആനേനെ വാങ്ങാനായിരുന്നു. സര്‍ക്കാര്‍ അതിനും വിലക്കെര്പെടുത്താന്‍ പോകുവാ, സ്വകാര്യ വ്യക്തികള്‍ക്ക് ഇനി ആന ഉടമസ്ഥത ഇല്ല . അങ്ങനെ ആനേനെ മുറ്റത്ത്‌ കെട്ടാനുള്ള ആഗ്രഹവും ബാക്കിയായി. പിന്നെ ഒന്ന് പലിശ രഹിത ബാങ്കിംഗ് തുടങ്ങണം എന്നായിരുന്നു. അതെന്താകുമോ ആവോ?

എന്റെ നല്ല കാലത്തിനു അമേരിക്കന്‍ പ്രസിടെന്റിനെ ഒന്നും ഇന്റര്‍വ്യൂ ചെയ്യുന്ന സ്വപനം ഞാന്‍ കണ്ടില്ല... അല്ലേല്‍ ഈ പോസ്റ്റ്‌ ഞാന്‍ വല്ല ഗ്വന്റിനമോ ബെയില്‍ നിന്നും ചെയ്യേണ്ടിണ്ടി വന്നേനെ :(

ഞാന്‍ കേട്ട കഥയിലെ മനുഷ്യര്‍ : ഭാഗം 2

പ്രണയത്തിനു ജാതിയോ മതമോ സാമ്പത്തീക അസമത്വങ്ങലോ ഇല്ല . അതുകൊണ്ടാവാം അത് അന്ധമാനെന്നു പറയുന്നത് . അതുകൊണ്ട് തന്നെ എന്റെ നായികയുടെ ജാതി ചോദിക്കുന്നതില്‍ പ്രസക്തിയും ഇല്ല. അവര്‍ക്ക് ഞാന്‍ ശകുന്തള എന്ന് പേരിടുന്നു. ശകുന്തളയ്ക്ക് ഒരു പ്രണയം ഉണ്ടായിരുന്നു. ജാതിയില്‍ താഴ്ന്നതെങ്കിലും സമ്പത്തീകമായി മുന്നില്‍ നിന്നിരുന്ന നായകനും അവരെ സ്നേഹിച്ചു. അയാളെ നമുക്ക് സുശ്രുതന്‍ എന്ന് വിളിക്കാം .

പ്രണയം പൂര്‍ണ്ണമാകുന്നത് പരസ്പരം പങ്കുവയ്ക്കാപെടുമ്പോഴനെങ്കില്‍ ആ പങ്കുവയ്പ്പാണ് അവരുടെ പ്രണയത്തെ അല്പയുസാക്കിയത്. ഋതു മാറിയപ്പോള്‍, സുശ്രുതനും മാറിയിരുന്നു. ജാതിയുടെയും സമ്പത്തിന്റെയും പിടിവാശിക്ക്‌ മുന്നില്‍ തകര്‍ന്ന ആ പ്രണയത്തിന്റെ തിരുശേഷിപ്പാകാന്‍ ആ ഭ്രുണത്തെ ആരും അനുവദിച്ചില്ല.

വന്ജിക്കപ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടിയുടെ കണ്ണുനീരിനു സംഹാരശേഷി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ നമ്മുടെ നാട് എന്നെ കത്തിയമര്‍ന്നെനെ!!! എങ്കിലും ശകുന്തളയുടെ കണ്ണീരും ശാപവും സുശ്രുതനെ പിന്തുടര്‍ന്നു. ഉപേക്ഷിക്കപെട്ട മകളുടെ മുന്നില്‍ വച്ച് അവരുടെ അമ്മ അയാളെ ശപിചെത്രേ..

"ഈ മുറ്റത്ത്‌ ഇനി ഒരു കുഞ്ഞു ഓടിക്കളിക്കില്ല "..

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കിപ്പുറം സുശ്രുതനും അയാളുടെ പുതിയ ഭാര്യയും ഒരു കുഞ്ഞിനു വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു. ശപിക്കപെട്ട മണ്ണ് ഒരു കുഞ്ഞിക്കല്ടിവയ്പ്പിനും...

ശകുന്തള വിവാഹിതയായി... 2 മക്കളുടെ അമ്മയായ അവരെ പിന്നെ വേട്ടയാടിയത് നാട്ടിലെ വിശുദ്ധന്മാര്‍ ആയിരുന്നു. സുശ്രുതന്റെ പഴയ കാമുകിയുടെ ഭര്‍ത്താവായി അയാളെ ജനം എതിരേറ്റപ്പോള്‍, അവള്‍ വീണ്ടും തനിച്ചായി... പിന്നെ ജീവിതവുമായി അവളുടെ സമരം. മക്കളെ നാട്ടിലാക്കി പുറത്തേക്കു ജോലി തേടി പോയ അവളെ കാത്തിരുന്നത് മകളുടെ ചേതനയറ്റ ശരീരം ആയിരുന്നു. കാരണങ്ങള്‍ ഒന്നും പറയാതെ ഒരു അത്മഹത്യ...

പഴയ കൂട്ടുകാരിയുടെ മുന്നില്‍ എനിക്കെന്തു കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ വന്നു, ദൈവം എന്ത് കൊണ്ട് എന്നോട് കരുണ കാണിച്ചില്ല എന്ന് അവര്‍ കരഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ അവരെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. അവരുടെ ദുഖങ്ങള്‍ക്ക്‌ ആരാണ് ഉത്തരവാദി? കൌമാര ചപല്യങ്ങള്‍ക്ക് തന്നെത്തന്നെ അടിയറവു വച്ച അവര്‍ തന്നെയോ ? അഭിമാനം കാക്കാന്‍ സ്നേഹിച്ച പെണ്ണിനേയും സ്വന്തം കുഞ്ഞിനേയും തിരസ്ക്കരിച്ച അവളുടെ കാമുകനോ? അല്ലെങ്കില്‍ ഈ സമൂഹമോ? ആരാണ് ..... !!!!

ഞാന്‍ കേട്ട കഥയിലെ മനുഷ്യര്‍ : ഭാഗം ഒന്ന്

ഞാന്‍ പത്തില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലത്താണ് വീടിലെ TV ചീത്തയകുന്നത് . അങ്ങിനെ അത് വിഴുങ്ങിയിരുന്ന ഒഴിവു സമയങ്ങള്‍ പഴയ കഥകള്‍ പറയുന്നതിലേക്ക് മാറി. അന്ന് പറയപ്പെട്ട കഥകളില്‍ നിന്ന് മണ്മറഞ്ഞു പോയ ഒരു കാലത്തെയും ഒരു കൂട്ടം മനുഷ്യരെയും ചിത്രീകരിക്കാനുള്ള എന്റെ ശ്രമം ആണിത്.

ആ കഥകളില്‍ , എപ്പോഴും കേള്‍ക്കാറുള്ള ഒരു പേരാണ് ആണ്ടി അരേന്‍. ആണ്ടിയരേന്‍ ഒരു നല്ല അയല്‍ക്കാരന്‍ ആയിരുന്നു. തൊഴില്‍ : ചാപ്രപ്പണി. മീന്‍ വിലയ്ക്കെടുത്തു, ഉപ്പിട്ട് ഉണക്കി വിക്കുന്ന തൊഴില്‍. ഭാര്യ വള്ളിക്കുട്ടി.മക്കളില്ലാതിരുന്ന ആണ്ടിയരേനു ആ വേദന കുറച്ചത് സഹോദരന്റെ മക്കളും , അയല്‍വക്കത്തെ കുട്ടികളും പിന്നെ , കുറെ പൂച്ചകളും.

അവര്‍ക്ക് എത്ര പൂച്ച ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അറിയില്ല. വയ്കുന്നേരം മീനുമായി വരുന്ന അരേനെയും കാത്ത് പൂച്ചകളുടെ ഒരു ജാഥ തന്നെ ഉണ്ടാകും. വീടിനടുത്തുള്ള കെട്ടിന്ടെ ഇരു വശങ്ങളിലുമായി നിറയെ പൂച്ചകള്‍. ഏറ്റവും മുന്നില്‍ നേതാവായ കുട്ടന്‍. അയാള്‍ കൊണ്ടുവരുന്നത് എന്തായാലും, ആദ്യം കിട്ടേണ്ടത് അവനാണ്. മറ്റുള്ളവരെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതും അവന്‍ തന്നെ . കുട്ടന്‍ ആ മനുഷ്യനോടു സംസാരിച്ചിരുന്നു. നിയമം തെറ്റിക്കുന്ന കുട്ടുകാരെ വഴക്ക് പറയുന്ന, ശിക്ഷിക്കുന്ന കുട്ടന്‍ പോലീസ്. അങ്ങനെ ഏറ്റവും അച്ചടക്കമുള്ള പൂച്ചകൂട്ടങ്ങളായി അവര്‍ അദേഹത്തെ അനുസരിച്ച് ജീവിച്ചു.

കഥകളിലെ ഈ നായകനെ നേരിട്ട് കണ്ടു എനിക്ക് പരിചയമില്ല. എങ്കിലും ചൂരല്‍ കുട്ടയുമായി, ജങ്ങ്ഷനിലെ കടയുടെ വരാന്തയില്‍ ഇരിക്കുന്ന ഒരു കറുത്ത മനുഷ്യനെയാണ്‌

എനിക്കോര്‍മ വരുന്നത്. വാക്കുകള്‍ ചാലിച്ച അദേഹത്തിന്റെ ചിത്രത്തിന് സ്നേഹത്തിന്റെ നിറമായിരുന്നു. പിന്നെടെപോഴോ അറിഞ്ഞു ആണ്ടി അരേന്‍ മരിച്ചെന്നു. വലിയ തോടിനരികിലെ ഓല മേഞ്ഞ ആ വീടിനോപ്പം കുട്ടനും അനാഥനായി.

കുട്ടന്‍ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍ അഭയാര്‍ഥി ആയെത്ത്തിയപ്പോള്‍ അവന്റെ സംസാരം ഞങ്ങള്‍ കേട്ടു.

"കുട്ടാ, നല്ലതാന്നോട ? " ഞങ്ങള്‍ ചോദിക്കും.

"നല്ലതാണു ". ഭക്ഷണത്തില്‍ നിന്ന് ശ്രദ്ധ മാറ്റാതെ അവന്‍ മൊഴിയും.

"കുട്ടാ, രാത്രി തിന്നാന്‍ വരില്ലേ? "

"mmmmm ...." അവന്‍ നീട്ടി ഒന്ന് മൂളും.

കുട്ടന്‍ എങ്ങനെ ആണ് മനുഷ്യ ഭാഷ സംസാരിച്ചതെന് എനിക്കറിയില്ല. അവന്റെ ഉത്തരങ്ങള്‍ എന്നും ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു. അവന്‍ തിന്നുന്ന സമയം മുഴുവന്‍ പൊട്ട ചോദ്യങ്ങളുമായി അവന്റെ പിറകില്‍ ഞങ്ങളും. അവന്‍ ഒരിക്കലും അനിഷ്ടം കാണിച്ചില്ല. ഓരോ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കും ക്ഷമയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞ് ഞങ്ങളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.

പിന്നെ, ഉടമസ്ഥന്റെ പുതിയ വീട്ടിലേക്കു അവനും യാത്രയായി. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷവും ഞങ്ങളുടെ ഓര്‍മയില്‍ ആ വലിയ കുടുംബം തങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു. "മക്കള്‍ക്ക്‌" കൊടുക്കാന്‍ ഭാര്യയുടെ കൈയില്‍ മീന്‍ കൊടുത്തയക്കുന്ന അരേനും, ഏതിരുട്ടിലും തോട്ടുവക്കില്‍ നിന്ന് സെലൂമ്മയെ വിളിക്കുന്ന അദേഹത്തിന്റെ നല്ല പാതിയും .

സ്വാര്‍ത്ഥതയുടെയും അത്രിപ്തിയുടെയും ഈ കാലത്ത് പങ്കുവയ്പിന്റെ ഓര്‍മ്മയായി അവര്‍ ഉണ്ടാകും. പരിഭവങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്ത ശബ്ദമായി കുട്ടനും.

മരുഭൂമിയില്‍ വിളിച്ചു പറയുന്നവന്റെ ഒന്നാം വാര്‍ഷികം

ഞാന്‍ ബ്ലോഗ്ഗര്‍ ആയതിന്‍റെ ഒന്നാം വാര്‍ഷികം ഞാന്‍ പോലും അറിയാതെ കടന്നു പോയി. സ്വന്തം ജന്മദിനം പോലും പോലും മറന്നു പോകുന്ന ഞാന്‍ ഇതും മറന്നു പോയതില്‍ ആശ്ചര്യം തോന്നിയില്ല. ആരും ആശംസ പറഞ്ഞതുമില്ല.

ബ്ലോഗുകള്‍ വായിച്ചു മാത്രം ശീലിച്ച ഞാന്‍ സ്വന്തമായി ബ്ലോഗ്‌ തുടങ്ങിയതിനു പിന്നില്‍ വലിയ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അഭിപ്രായങ്ങള്‍ രേഖപ്പെടുത്താന്‍ ഉള്ള ഒരിടം . അത്രമാത്രം. അങ്ങനെ മൈസൂരില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചു വന്ന ആദ്യ ദിനങ്ങളില്‍ ബസില്‍ വച്ചുണ്ടായ അനുഭവത്തെ കുറിച്ച് 2009 Nov 3 നു ആദ്യ പോസ്റ്റ്‌ . പിന്നെ ഒരു വര്‍ഷം കൊണ്ട് 11 പോസ്റ്റുകള്‍. ആദ്യത്തെ കമന്റ്‌ ഫെബിന്‍റെ വക. ആദ്യ ഫോള്ലോവേര്‍ ഫെബിഷ് . ഇപ്പോള്‍ 21 ഇല്‍ എത്തി നില്‍ക്കുന്നു. ഇതുവരെ എന്നെ പ്രോത്സാഹിപിച്ച ഏല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി.

Thanks a ton

ഒരു നഷ്ട കണക്ക്

ഒട്ടൊന്നു പിന്നിലേക് പോകാന്‍ ഞാന്‍ കൊതിക്കുന്നു. ഖടികാരത്തിന്റെ സൂചി പിന്നിലേക്ക്‌ തിരിഞ്ഞു എനിക്ക് നഷ്ടപെട്ട എന്റെ ബാല്യത്തില്‍ ഇത്തിരി സമയം എത്തിചെങ്കില്‍. പഴയ പാര്‍ട്ടി ഓഫീസ്ന്റെ മടുപ്പവില്‍ ഇരുന്നു പുഴയെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെകില്‍? സ്കൂളില്‍ പോകുന്ന വഴി, പോട്ട് തൊട്ടു തന്നിരുന്ന ആ ചേച്ചിയെ ഒന് കൂടെ എനിക്ക് കാണണം.. അമ്മമെടെ കൂടെ വീണ്ടും കോണ്‍വെന്റ് സ്കൂള്‍ പടി കടന്ന്നു, പഴയ ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിലേക്, അഷരങ്ങള്‍ പരിചയപെടുത്തിയ ബീന ടീച്ചറുടെ അരികിലേക്ക്, എഴുതിണ്ടേ ലോകത്തെ പരിചയ പെടുത്തിയ ഷേര്‍ലി ടീച്ചര്‍, സിപ്പി പള്ളിപ്പുറം സര്‍, ഫിലോ ടീച്ചര്‍.. അങ്ങനെ അങ്ങനെ... എന്റെ സ്കൂള്‍,
അകന്നു പോയ കുട്ടുകാര്‍, വീടുക്കാര്‍, വീട് മുറ്റത്തെ എന്റെ മാവും, പുളി മരവും ആഞ്ഞിലിയും...

നഷ്ടങ്ങളുടെ നിര നീളുകയാണോ? പുതിയവ കിട്ടുന്നതിനു പഴയ മാധുര്യം ഇല്ലാതെ പോകുന്നോ? അല്ലെങ്കില്‍ ഇല്ല എന്ന് സ്വയം വിശ്വസിപികുന്നതോ? അറിയില്ല ...

The New horizon called Islamic Banking

I was about to start this edition of Voice of the one Calling from the Desert on a serious note when my PC played, the Malayalam folk song 'Ninne kanan'in which a married woman ask her pal, why no one comes to ask your hand though you are more beautiful. The song grabbed the stages so quickly as it takes you back to the olden days and reminds one about the evilness of dowry system.

I am borrowing the same question, here, in a totally different situation. Its nothing but, Islamic Banking- The interest free banking system. A concept that fascinates me, and is a better topic to romance with. Ever since I left Infy for higher studies, i nurtured the dream of starting a banking system which charge less interest or even 0 interest. I was not able to frame my dream as it was very vague and am too dull to invent things. Now i know the answer. Its Islamic Banking.

I guess, in India, only Thomas Issac, the current FM of Kerala had a revelation to promote it at the state level. Introduction itself brought a cry of outrage. I still find it difficult to digest that all these drama were done to aloft the Secularism. Whether it vote bank politics or humanitarian thoughts, that made Issac to introduce the banking system, am least bothered. If there is a poor man, who can benefit from it, we should go for it.

Interest free banking concept is not unique to Islam. You read it in Exodus chapter in the old testament when God commands the Israelites, not to charge interest from among them when they lend money. When you travel to new testament Jesus speaks about the good Samaritan, thus making the caste difference vanish- a universal brotherhood. What I am trying to say is, if you dig a bit down, you find similarities in all religion after all, all religion show the path to God and are against exploitation. Islamic economist did a wonderful job by making it a system.

Starvation, confiscation, and suicides are not uncommon in India where majority live in the bottom lines. If the new system, exploits less or not exploit at all, why we should turn back from it? Does it make any sense to reject a proposal saying it promote a particular religion that too in a Country like India, who does not force religion down into your throat?

ഒരു ഘോഷയാത്രയുടെ ഓര്‍മ്മയ്ക്ക്‌

ഞാന്‍ ഉള്പെര്ടുന്ന സാദാരണ ജനം എന്നാ വലിയ സമൂഹത്തോട് സഹതാപവും അവന്ജയും തോന്നിയ ഏതാനും മണികൂറുകള്‍ ആണ് ഈ അവധി ദിവസം എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത്‌. എറണാകുളം ബസ്‌ കാത്തുനിന്നു അര മണികൂര്‍ ആയി. പിന്നീടു വന്ന ബസിലാകട്ടെ നല്ല തിരക്കും. കുറച്ചു യാത്ര കഴിജ്നപ്പോള്‍ സീറ്റ്‌ കിട്ടി. ദേവരുന്നു ബ്ലോക്ക്‌.

മതങ്ങള്കും ദൈവങ്ങള്‍ക്കും പഞ്ഞമില്ലാത്ത നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ആചാരങ്ങള്‍ക്ക് അല്പം ലാളിത്യം പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍ കുടി പാടില്ല. അനുഷ്ടനങ്ങളിലെ ദൂര്ത് ദൈവങ്ങളെ സന്തോഷിപികുന്ന ഒരു കാലത്താണ് ഞാന്‍ ജീവികുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഓരോ ഘോഷയാത്രയും എത്രയും മനോഹരമാക്കാന്‍ സംഘാടകര്‍ ശ്രമിചിടുണ്ട്.

ഇതുപോലൊരു ഘോഷയാത്രയാണ് എന്നെ ചിന്തിപിച്ചത്. മുപ്പതു മിനിറ്റ് ഘോഷയാത്ര കുരുക്കില്‍ പെട്ട യാത്രക്കാരോട് അതെ ജെനുസില്‍ പെട്ട ഒരു സഹോദരന്‍ ചെയ്തത്. ഘോഷയാത്രയുടെ മുന്‍ നിരയിലെ ചെണ്ട മേളക്കാരെ ഓരോ വാഹനതിന്ടെയും മുന്നില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ അവിടെ നിര്‍ത്തി ഒരു അഞ്ചു മിനുട്ട് കൊട്ടികുക്ക എന്നാ വികൃതി. ചേട്ടന്റെ സംഘടന പാടവം എല്ലാരുടെയും മുന്നില്‍ കൊട്ടിഘോഷിക്കുക എന്നാ നിര്ധോഷമായ ആഗ്രഹമാണോ ചേട്ടനെ കൊണ്ട് അത് ചെയിച്ചതെനു എനിക്കറിയില്ല.

ചേട്ടാ ഒന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ , ഞാന്‍ നിങ്ങളെയും നിങ്ങള്‍ എന്നെയും അറിയില്ല. എങ്കിലും ഞാന്‍ അന്നേരം ഞാന്‍ അറിയാതെ ശപിച്ചു പോയി. ആ ശാപം ഏതെങ്കിലും ഒരു രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ ബ്ലോക്കില്‍ ചേട്ടന്‍ പെടുമ്പോള്‍ തീര്‍നോളും

എല്ലാ ദൈവങ്ങളോടും എനികിപ്പോള്‍ ഒരടുപ്പം തോന്നുന്നു. പൊട്ടനും, കുറത്തിയും അതുപോലുള്ള മറ്റു ദൈവങ്ങളും അടിച്ചമാര്തപ്പെട്ടവന്‍ടെ വേദനയില്‍ നിന്നും സ്വതന്ത്ര അഭിവഞ്ഞയില്‍ നിന്നും ഉണ്ടായതാണെന്ന് വിശ്വസിക്കാനാണ് ഞാന്‍ ഇഷ്ടപെടുന്നത്. മനപ്പൂര്‍വം സ്രിഷിടികുന്ന ഗതാഗതകുരുക്കുകളില്‍ പെട്ടുപോകുന്നവര്‍ക്ക് വേണ്ടിയും ഒരു ദൈവം ഉണ്ടാകുന്ന കാലം വരും. ആ ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്താന്‍ നമ്മള്‍ പാതയോരങ്ങളില്‍ ധര്‍ണ നടത്തും. നാട് റോഡില്‍ ഘോഷയാത്ര നടത്തും. ഓരോ യാത്രക്കരന്ടെയും മുന്നില്‍ അരമണിക്കൂര്‍ മേളം നടത്തും. ഒരു complete ബ്ലോക്ക്‌. ഞാനും ഹാപ്പി . ദൈവവും ഹാപ്പി.


വാല്‍ക്കഷ്ണം: നല്ലവരായ ദൈവങ്ങളെ, അടച്ചക്ഷേപിച്ചതിനു മാപ്പ് തരിക. ഇത് എന്റെ വേദന ആണ്. ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള്‍ ചെയ്തു തീര്‍ക്കാന്‍ പകലന്തിയോളം കഷ്ടപെടുന്ന പലരുടെയും വേദന ആണ്. ഭൂമിയില്‍ കഷ്ടപാടുകള്‍ നിറയുമ്പോള്‍ ദൈവം അവതരികും എന്ന് ഞാന്‍ കേടിടുണ്ട്. എത്രയും വേഗം അങ്ങ് വരട്ടെ
എന്ന് ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.

PSC Calling....

A few weeks back, I met a childhood friend of mine at the bus stop. The bus stop is a place that give better chances for social networking as many buses skip the trip. You get enough time to meet new people, to gossip and of course, for re-defining relationships (love at first sight)…. No bus.. We waited there

Now days I don’t get much excited with meeting my old friends. I used to have a huge list of friends whom I call regularly and get not even a miss call from them that shows you are still remembered. Exceptions are there. Please excuse if you are the one who sms, call, mail/scrap me. Can’t help it as we all are struggling to make the ends meet.

This girl was a classmate of mine, during lower primary days. We were talking and in between she asked if am writing any PSC exams. I said

“No. I don’t “ . She stared at me in surprise. Probably I belong to that minority of cracks who doesn’t long for a govt job or would have thought it’s my ego.

“Cuhmon da.. you write a few. If you go through it, it’s a lottery. No need to work. But you can collect the salary at the end of the month” she replied

“Yes, that’s is the reason why I don’t write. I need a job, not just to hold to title and to collect the salary, but also to work. I need some work which you seldom find there”. Has she got annoyed? I don’t know and I don’t care.

I feel she is a representative of us, the Malayalees.. It is not just the salary and job security that attract people to Govt jobs but this stupid motto also. The sad part of the story was this girl is a teacher. She was a comrade, who actively participated in the Students union strikes against self financing colleges. I was thinking, if this is the kind of wisdom we cherish, we are going to be trapped in red tapes.

You go to any govt office, even if it’s for a single certificate, you have to waste at- least 2 days. Their replies will be
Day 1: No application here. Come next day
Day 2: Bring this card.. that card
Day 3: (You went there with all the possible certificates you can find)now, some mismatch. Can you ever expect an StrComp to return a 0 for these texts? After all, it is written by those generations who came before them.

Go to fisheries office. I have been there personally. I reached the office by 9.00 AM. I was waiting for the clock to strike 10. Seats were vacant even after 10. The officer came after 10:30. I was made to wait again. By the time I finished my work, it was 11:30. I wanted to blast at him. But I am an “unfortunate, common citizen” of this beautiful land. Can't Interrupt a Govt Servant "at work". I had to collect just one application form. Later on I came to know that, the new form was not needed.

Go to mg university (from experience). You will find empty seats till 11:30AM and seats getting vacant by 3:30 PM. Its heaven for the people who work there. Flexible working hours!!!!! And hell for those who approach them for a signature or a certificate (Customer service…).

The government should bring a proper performance management system. They should take the feedback of Aam Admi to decide the grades and promotions of Govt Servants. Otherwise, this tradition of red tapism will repeat.

Long Post :(... will add somemore things to this in a new one.

Thanks for reading

Funny but serious

Its on my way to Binani Zinc I met that aunty who works as a clerk in Edappally. In my 30 mins journey we get enough time to talk on the many things. Out of these, most of the time, the topic will be frequency of buses in Panayikulam route. We speak this almost every day as there will be many people including ladies on the footboards of the bus. For everyone, the journey is a nightmare. Anyways we are getting used to it.

Yesterday, the bus filled more gents than women. We were sitting in the second chair from the door. Usually the place till the third seat will be occupied by women. This time, it was occupied by gents. No enough space and people standing were literally slanting. It was then my friend started a new spin in the chat

As I told earlier, she is working as a clerk in an attorney’s office and has to travel a lot. Whenever she enters a bus from city, the first thing she does is the display of the knife she carries in her bag. She takes it out, wipe it, check it, and keep it back in the bag. By this men near her will move away.

She has been doing this for a fairly long time… and this is how a woman is supposed to travel in the so called “God’s Own country”. Right from eve teasing to unwanted touch, a woman has to bear many things in the streets and public places of this God’s own land. But hardly have they reacted. Even if they, others discourage her. No one desires a change and no change, it repeats.

My Pseudo Love

I was sitting in the verandah thinking how to celebrate the World Environment day. Like Japanese, I was planning for it, for a long time, at least from the days of ads and campaigns on “the DAY”. I dreamt of planting teak, mahagony and a few other varieties of tree saplings. But now I realize when my plans lay as the promises of the politicians, that am just another citizen, who is very good at preaching and do less.

Am just another citizen, who speak on global warming, climate change and emission control. I mourn at the shrinking forest and lament for the disappearing species. I cry when my neighbor throw garbage into the nearby water body. I am that civil servant who rejected the indebted farmer’s request to register the sale of his land to a real estate giant. At the end of the day, I find myself, resting in the air conditioned room of my concrete palace. I cut down all the trees in my small piece of land, for beautification. But still am a lover of this earth and my environment. I still cry when…..

The OWL

It was a hot summer day of May; I was on my 4th round of bath. Climate was so horrible that even 2 times bath will not give relief from the heat. It was then I heard the sound of an owl outside the window. It took me back to my childhood days.

Owl was considered to be a bad omen that none will allow the poor creature to sit somewhere peacefully. It was believed that the owl would bring diseases to the children. People do all sorts of funny things if this poor guy finds a place somewhere near their house. I still wonder what those activities of putting salt into burning oven and heating the knife has to do with the owl.

I remember my granny and aunty amma walking round the house with burning Olibanum, their lips moving in prayers. But the owl never moved from its place nor stopped crying. Anyways, these beliefs influence the life style of village people. For me, they are our privileges. I love to be bound to these beliefs.

Now, we are grown up. I remember granny doing it till Joel’s days (My cousin, 11 yr old). 4 yr old sania is the youngest of us. But I don’t see granny roaming round with burning Olibanum. Either she stopped it due to her old age or owl reduced in numbers due to many reasons.

Can you believe that people are still using this bridge?? On the way to Maliankara

World Habitat day of Oct 2009

I was going through the newspapers on 5 Oct 2009 in which 2 articles caught my special attention. One was the first column news in Hindu that published the picture of a lady mourning on seeing her submerged house in Garlapdu village near Hydrabad during the heavy rains. Other, was an ad published in the Manorama daily of same day, by Apple A Day Properties on their new offer, exchange of house. "Exchange your old house with Apple A Day's newly built flat or villas". Why this article caught my attention was, both of them published on the same World habitat day".

This day too went unnoticed. No one was aware of this day it seems, other than the creative minds in Apple A Day. Both the articles disturbed me a lot. First one for the poor lady's fate and the other one for the new trends in consumer behavior. We are adopting a use and throw culture. Owning a flat in Kerala's industrial capital is a dream for most of the urban population(i don't want to be in that category ;). The boom that happened in the real estate, made the job easy. Along with the real estate, land mafia too developed.

We are exploiting. Exploiting the land, rivers, forests... and the dreams of the middle class too. Fortune is yet to come to the bottom level.

Lets come back to the flood affected Andra and Karanataka.Its been more than 2 months, since the flood. Everyone have forgotten this. (Now the hot topic in Andra is the Telengana and Governer Tiwari and in Karanataka, the illegal mining contract.). Whom to blame? The nature? the govt? or the common man?? The majority who produce the food for the privileged minority, live in starvation. The hands which build houses and palaces, hardly enjoy the safety of a shelter. With the govt stepping back from the agriculture, education and public sector makes the things worse. But, definitely I appreciate the NREGA initiative by the Govt. Its a blessing for thousands under the poverty line.

Girl, How safe you are??

Got to know this incident from one of my classmates. Let her name be Rita. Rita’s friend is doing her B.Ed in one of the colleges in the suburbs of Thrisur. One morning the girl was walking towards the college from the bus stop. The road was deserted, and it was then, she noticed 2 middle aged men, in their late 40’s approaching her. They grabbed her hand and tried to pull her into the car. She shouted. But none was there to save her. The man in the car was telling her, “ Let’s go somewhere else today”. Somehow the girl made an escape and later launched a complaint. The story ends there.

Today, I was planning to meet my friend in Thriprayar. It was this story which came to my mind, when I told mom that I would travel alone. And finally the trip got cancelled. Now I have to wait for another month to meet her. It is not the place that matter. I am not saying so and so place is not safe for girls. Rather, I feel, the so called “God’s own country” is not safe for girls. The increasing numbers of crime rates against girls prove this fact.

I don’t think yesteryears were better. But with media, playing a big role, and the accessibility to legal aids, the number of reported cases has increased. Unfortunately they are either buried under the financial and political influence of the convicted or forgotten due to the long procedures in the court.

We need a change. A change in attitude, a change in thoughts a change in our beliefs. A change that should start from the very first school, that is your home, and not from value based education. A change in media, that symbolize women as mere commodity to endorse goods like condoms, deodorants etc...

Hope to see the change soon.